Δεν είναι η μοναδική ιστορία «βιομίμησης», αφού τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες εταιρείες αναζητούν στη φύση τις λύσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την καθημερινότητά μας, αναπτύσσοντας συσκευές και γκάντζετς εμπνευσμένα από το περιβάλλον.
Στην περίπτωση της NBD Nano, οι τέσσερις ιδρυτές της, που μόλις αποφοίτησαν από το πανεπιστήμιο, μιμήθηκαν ένα σκαθάρι που επιβιώνει στις αντίξοες συνθήκες της ερήμου Ναμίμπ για να δημιουργήσουν ένα αυτογεμιζόμενο μπουκάλι νερού, το οποίο αποθηκεύει μέχρι και τρία λίτρα την ώρα.
Το σκαθάρι συλλέγει υγρασία από την ατμόσφαιρα, τη συμπυκνώνει στην πλάτη του και στη συνέχεια αποθηκεύει το νερό. Σε αυτή την προσέγγιση βασίζεται και το παγούρι της NBD Nano, το οποίο βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο.
Η ιδέα είναι η εξής: ένας ανεμιστήρας κατευθύνει τον αέρα στην επιφάνεια του παγουριού, η οποία αποτελείται από υδροφιλικά και υδροφοβικά υλικά. Ο αέρας συμπιέζεται και το νερό αποθηκεύεται εντός της συσκευής.
Σε ορισμένες χώρες έχουν εγκατασταθεί συσκευές συμπύκνωσης στις στέγες για τη συλλογή νερού από τον αέρα, ωστόσο το μειονέκτημά τους είναι ότι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας για την παραγωγή μικρής ποσότητας νερού.
Το παγούρι της NBD Nano σίγουρα είναι πιο αποδοτικό ωστόσο δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα μιας ολόκληρης κοινότητας που καταναλώνει μεγάλες ποσότητες υδάτων για τα ζώα και την άρδευση των καλλιεργειών.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη, δηλαδή σχεδόν ένας στους δυο, ζουν κάτω από συνθήκες σοβαρής λειψυδρίας, με τη ζήτηση για νερό να αυξάνεται συνεχώς και τις προμήθειες να παραμένουν σε σταθερά επίπεδα.
Στόχος της NBD Nano είναι να ανακουφίσει και να δροσίσει τους κατοίκους περιοχών που μαστίζονται από την ξηρασία εύκολα και ανέξοδα μέσω τεχνολογικών καινοτομιών εμπνευσμένων από τη φύση.
econews
http://vatopaidi.wordpress.com/2012/12/08
